Thybor is een heel aanhankelijk hondje. En dat is heel goed want dat is precies wat we willen van Thybor. Maar het nadeel is dat hij ’s nachts ook dat aanhankelijke hondje is en dus het liefst bij je wilt zijn. We doen er dan ook wat langer over dan gemiddeld om hem te laten wennen aan het alleen zijn in de nacht. Maar dat geeft niet. We overleven het wel. En het begint zijn vruchten af te werpen. Inmiddels wordt hij nog maar twee keer per nacht wakker, mag dan heel even naar buiten en na een knuffel op de arm gelijk weer in zijn bench. Piepte en jankte hij in het begin nog heel de buurt bij elkaar, nu piept hij heel even en gaat dan weer lekker liggen slapen. Vannacht mocht ik in ons bed slapen, even bijkomen van afgelopen week, en de baas bleef deze nacht beneden. Ik heb Thybor niet gehoord. Dus dat gaat goed komen.

In de avond gaat hij uit zichzelf in de bench liggen. Dan ineens staat hij op en komt bij je op de vloer liggen, voelt hij zich toch een beetje alleen. Maar de vloer is koud, dus hij kruipt op je slippers of als je voeten op de grond zijn op je voeten. Als hij het dan na een tijdje toch koud krijgt staat hij maar weer op en gaat op zijn lekker warme kussen en dekentje in de bench liggen om verder te slapen. We sluiten nu weddenschappen af hoe lang het duurt voor dat hij op het idee komt om zijn dekentje mee te slepen naar de bankJ

Gisternacht was ik dus beneden. Toen ik ’s nachts met Thybor in de tuin stond hoorde ik ineens geluid en zag ik iets op me af komen rennen. Ik de zaklantaarn er op gericht maar ik zag alleen maar iets kleins en donkers. Dus ik schrok me rot. Toen draaide het af en zag ik het getrippel…het was een egeltjeJ